»Plastični migranti« i uskraćena sredstva za život: preseljenje i prisilna migracija

Sažetak

»Dobrovoljno« iseljavanje sve je, samo ne dobrovoljno ili potaknuto »slobodnom« voljom. Prisilna migracija i raseljavanje sa svoje strane skreću pogled na složenosti i bremenite stvarnosti koje se preklapaju u određenim prisilnim kontekstima »raseljavanja« i kretanjima ljudi te njihovim sredstvima za život. U radu se kroz prizmu teorije davanja smisla nastoji pokazati kako skupina interno raseljenih osoba u Zimbabveu pokušava nanovo izgraditi svoje raseljene živote. Svaki se prognani pojedinac, gledan kroz prizmu davanja smisla, promatra kao da se kreće kroz prostor i vrijeme u uzajamnom djelovanju s drugim (prognanim) pojedincima, kao i materijalnim i emocionalnim ostacima ili reliktima s kojima bi ponovno gradio i sastavio materijalno (i emocionalno) sklonište ili boravište dok istovremeno pokušava uspostaviti red u svijetu političke zamršenosti, goleme nesigurnosti i neprestane promjene. Prihvaćanje mikroanalitičke perspektive i fokusiranje na »prostor« (nasuprot »mjestu« ili domu) omogućuju sagledavanje prostora kao socijalno i diskurzivno konstruiranog aspekta iskustava raseljene osobe. Baveći se narativima na uzorku dvanaesteročlane zajednice koja živi u naselju Caledonia u Zimbabveu, u radu se problematizira i »dovodi u pitanje« pojam podčinjenog subjekta u kontekstu raseljavanja. Kvalitativni podaci pak otkrivaju slojeve i višestruke razine vidljive oskudice kao i (ne)vidljivog djelovanja snažno prisutnog u akcijama raseljenih osoba.

KLJUČNE RIJEČI: raseljavanje; izbjeglica; migracija; davanje smisla; prostor