Iseljenička politika i služba u Jugoslaviji između dva rata

Sažetak

Autorica ukazuje na osnovna obilježja iseljeničke politike i službe u Jugoslaviji u navedenom vremenskom razdoblju. U uvodu najprije konstatira da iseljavanje iz Jugoslavije nakon Prvoga svjetskog rata ima dva bitna obilježja. Prvo, restriktivnim mjerama o useljavanju u SAD određene su kvote doseljenika iz pojedinih zemalja. Kvota za Jugoslaviju iznosila je 671 osobu na godinu. Drugo, zbog ovog ograničenja i neatraktivnosti južnoameričkih zemalja i Kanade, broj iseljenika iz Jugoslavije između dva rata ne prelazi dvadeset tisuća osoba na godinu.
U radu se nadalje konstatira da Zakon o iseljavanju i useljavanju bivše Jugoslavije nije služio kao osnova za kreiranje iseljeničke politike, jer su u njemu mnoga pitanja vezana uz iseljeništvo ostala nedorečena. Iseljenička politika u Jugoslaviji između dva rata sastojala se u traženju načina i putova kako pristupiti problemu iseljavanja i useljavanja, iz čega proizlazi zaključak da je iseljeničko pitanje za državnu administraciju i globalnu državnu politiku predstavljalo perifernu stvar.
Autorica u radu također konstatira da iseljenička služba u staroj Jugoslaviji nije imala kontinuiteta u radu, a njezini su osnovni zadaci u praktičnoj politici svedeni na administrativnu i policijsku kontrolu iseljavanja i useljavanja.