Metodološka pitanja popisne etnostatistike u svetlu savremenih imigracionih trendova u Srbiji

Sažetak

Zvanična etnostatistička nomenklatura u Srbiji iz 2011. godine prepoznaje ukupno 45 modaliteta nacionalne pripadnosti, regionalno opredeljene, kao i grupnu kategoriju „ostale nacionalnosti“. Prateći ustavnu formulaciju etničkog koncepta državnosti zvanična statistika se vodi principom subjektivnog kriterijuma nacionalne identifikacije u popisima stanovništva. To znači da dobijeni podaci predstavljaju kvantifikaciju izjašnjavanja stanovništva prema identitetskom konceptu etničke, naspram građanske/državne pripadnosti stanovništva koja je prisutna u većini evropskih država. Iako je metodologija popisne statistike u Srbiji usmerena na dobijanje podataka o tzv. „etničkoj nacionalnosti“, u statističkim nomenkalturama po nacionalnoj pripadnosti možemo pronaći i modalitete kao što su Belgijanci, Francuzi, Danci, Šveđani, Italijani, Švajcarci, Finci, Norvežani ili Kinezi, a za koje se nacionalna identifikacija uglavnom utvrđuje prema državnom, a ne etničkom ktiterijumu. To znači da se u istoj grupi nalaze podaci o etničkoj pripadnosti stanovništva na osnovu dva različita teorijska shvatanja etničkog identiteta, dok se obeležje „državljanstva“ u popisu stanovništva Srbije tretira kao pravna, a ne etnička kategorija. Prateći intenzitet i raznolikost migracionih trendova u poslednjem međupopisnom periodu, a prema usvojenim kritrijumima definicije stalnog stanovništva, realno je očekivati da je aktuelnim popisom obuhvaćen i određeni broj imigranata iz država u kojima se etnička obeležja tumače na različite načine što će dodatno otvoriti nova pitanja etničke kategorizacije u popisima stanovništva.

KLJUČNE REČI: popis, etnički identitet, strani državljani, etnostatističke nomenklature, Republika Srbija